2/12: tomatenkleur en emotie

 Okay okay, slechte punten voor mij. Opnieuw is het reeds een paar dagen later (6/12) en moet ik terugkijken en in retrospect iets schrijven.

Wat ik zie op de foto's en in mijn agenda:

Mentor afwezig vandaag! Juist. Die dag zat ik alleen op de bureau en waande ik mij een echte diëtiste van het Wit-Gele Kruis. En op consult kwam... mijn collega. :-) Plannen gemaakt om samen te gaan lopen. Zoals je binnen een paar dagen zal lezen zijn deze nog steeds niet tot uitvoering gebracht want meneer had een 'viering'. Voor de Vlamingen onder ons - allemaal - een uitje met vrienden en Balashi 🍺. Maar, wel een tof gesprek! Kort nadat een vrouw een crise deed aan het secretariaat. Ik verstond niets, behalve dat ze over haar toeren was. Toch even uit mijn kotje gekomen om te zien of ik kon bemiddelen.

Op de middag ben ik dan maar alleen gaan lopen. Tomaat is mijn nieuwe kleur. Lopen op de middag is ten sterkste afgeraden op dit eiland... Maar ik ben geen avondloper. 

In de namiddag terug naar het werk en daarna een lange facetime met mamaatje. Die al haar punten heeft voor haar toetsen van Engels. 👏 Very good, mother! 




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

21/12: opkramen en wegwezen

Afbeelding
Onwezenlijk. Laatse dag op Aruba... Vandaag moest de auto gewassen worden en hel, nog nooit zoveel gezweet. Dit uitbesteden aan je kinderen en 5 EUR betalen zou ongepast zijn. Twee uur zand uit de auto krijgen zonder stofzuiger = een liter zweet dat van je hoofd druipt, in de auto, waarna je opnieuw moet frotten maar dan om een heel andere reden.  Effe snel een centje halen voor de huisbaas, de Hollandse roomies een tour geven, doeg zeggen tegen mijn mentor en de auto gaan parkeren aan de airport. Overflow parking, ik ben blij dat ik je uiteindelijk gevonden heb. Inchecken, vaststellen dat het een zootje is (USA/non-USA, helemaal geen afscheid in het kerstseizoen) en met veel vertraging de vlucht op. Connectie? Net gehaald, door een mooie voorsteekoefening en een bewonderenswaardige spurt op Havaianas.  Landen op GIG en opgewacht worden door je sogrinha. Héél héél fijn. Maar we zitten dan al op 22/12 en dat is... voer voor een andere blog! ;-)  Of geen. Want WOEHOEW VAKAN...
Meer lezen

9/12: pastaatje niet pastechi

Afbeelding
Opgestaan met geweldig nieuws. God is groot. Zeven jaar OKAN, zeven jaar vluchtelingen uit Syrië. Eindelijk is ze gevallen, wel, is hij weggelopen. De man die mijn leerlingen liet vluchten naar Turkije en onze contreien. De man door wie ik (onrechtstreeks) Arabisch ben beginnen studeren. De eerste oorlog die ik vanop een afstandje werkelijk heb meegemaakt. Aleppo of Idlib, uit welke madina kom jij? Een heel normale vraag. In mijn vorig leven. Vandaag dan maar spraakverwarring en gissen naar wie de nieuwe directeur wordt. Aan de andere kant van de wereld zijn er andere bezorgdheden.                                              En je afvragen sinds wanneer de Blauwe Sluis gesloten was?
Meer lezen

16/12: week 10 how jong

Afbeelding
 In het groot met lila fluostift prijkt een dikke 10 in de agenda... De laatste week, crazy! De vergadering werd afgeschaft vandaag, dus de bib is where I go. (Waarom klinkt dit als een Ed Sheeran strofe?) Hierboven vind je een foto uit een reisgids naar Argentinië. Want sí señor, Buenos Aires, here I come!  Maar voornamelijk in de bib zitten typen aan het stageverslag. Want deze ga ik vrijdag indienen. Moet moet moet. Want ik wil ook officieel op vakantie gaan 20/12/2024.  Je ziet een lange broek en toeschoenen, want de bib op Aruba is een ijskast. 
Meer lezen