reisdagen 25-26/09: tsjolen

Eindelijk. Op het vliegtuig!  
Misschien toch geen goed idee om tot de laatste dag te blijven doorwerken. Na een slepende bronchitis, een leerling buitenzetten, een valies meerdaags proberen samenstellen en licenties te hebben overgedragen - eindelijk op Schiphol. De weg hiernaartoe was lang, de discussies een waar staaltje van slaaptekort. 

Wat de samenstelling van deze vlucht betreft: heerlijke luidruchtige mensen, wulpse vormen en het hoogst aantal mindervaliden waarmee ik al ooit heb gevlogen... 

Reisduur: 29 uur
Transportmiddelen: voeten, trein, flixbus, vliegtuig (2x)
Gezien: The Good Doctor en Eerste keus
Gelezen: Ken jezelf van Tinneke Beeckman
Tussenlanding: Curaçao
Gewicht: 1 grote valies, 1 roller, 1 rugzak




Om even te vervolledigen: het was dé Dreamliner 787, die ons van het regenachtige Europa naar de zonnige Caraïben bracht. 

Verwondering van de dag: 23 minuten vliegtijd tussen CUR-AUA, drie keer korter dan de overstaptijd van Dreamliner naar (dezelfde) Dreamliner... 🙅

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

21/12: opkramen en wegwezen

Afbeelding
Onwezenlijk. Laatse dag op Aruba... Vandaag moest de auto gewassen worden en hel, nog nooit zoveel gezweet. Dit uitbesteden aan je kinderen en 5 EUR betalen zou ongepast zijn. Twee uur zand uit de auto krijgen zonder stofzuiger = een liter zweet dat van je hoofd druipt, in de auto, waarna je opnieuw moet frotten maar dan om een heel andere reden.  Effe snel een centje halen voor de huisbaas, de Hollandse roomies een tour geven, doeg zeggen tegen mijn mentor en de auto gaan parkeren aan de airport. Overflow parking, ik ben blij dat ik je uiteindelijk gevonden heb. Inchecken, vaststellen dat het een zootje is (USA/non-USA, helemaal geen afscheid in het kerstseizoen) en met veel vertraging de vlucht op. Connectie? Net gehaald, door een mooie voorsteekoefening en een bewonderenswaardige spurt op Havaianas.  Landen op GIG en opgewacht worden door je sogrinha. Héél héél fijn. Maar we zitten dan al op 22/12 en dat is... voer voor een andere blog! ;-)  Of geen. Want WOEHOEW VAKAN...
Meer lezen

9/12: pastaatje niet pastechi

Afbeelding
Opgestaan met geweldig nieuws. God is groot. Zeven jaar OKAN, zeven jaar vluchtelingen uit Syrië. Eindelijk is ze gevallen, wel, is hij weggelopen. De man die mijn leerlingen liet vluchten naar Turkije en onze contreien. De man door wie ik (onrechtstreeks) Arabisch ben beginnen studeren. De eerste oorlog die ik vanop een afstandje werkelijk heb meegemaakt. Aleppo of Idlib, uit welke madina kom jij? Een heel normale vraag. In mijn vorig leven. Vandaag dan maar spraakverwarring en gissen naar wie de nieuwe directeur wordt. Aan de andere kant van de wereld zijn er andere bezorgdheden.                                              En je afvragen sinds wanneer de Blauwe Sluis gesloten was?
Meer lezen

16/12: week 10 how jong

Afbeelding
 In het groot met lila fluostift prijkt een dikke 10 in de agenda... De laatste week, crazy! De vergadering werd afgeschaft vandaag, dus de bib is where I go. (Waarom klinkt dit als een Ed Sheeran strofe?) Hierboven vind je een foto uit een reisgids naar Argentinië. Want sí señor, Buenos Aires, here I come!  Maar voornamelijk in de bib zitten typen aan het stageverslag. Want deze ga ik vrijdag indienen. Moet moet moet. Want ik wil ook officieel op vakantie gaan 20/12/2024.  Je ziet een lange broek en toeschoenen, want de bib op Aruba is een ijskast. 
Meer lezen