27/09: de dokter ontmoet én eerste run

 Vandaag een eerste afspraak in het Korrektie Instituut (KIA). Mooi op tijd vertrokken - dacht ik - totdat ik zag dat Google Maps er iedere km een minuutje bijdeed. Ochtendspits, noemen ze dit hier. Alle kinderen moeten naar school en dit doet de bevolking niét met de fiets of het openbaar vervoer. Auto is hier koning. (Positief: het ganse eiland doorkruist en geen enkele flitspaal gezien. Heerlijk joh!)

Dus hup van Noord (vergis u niet, in het oosten) naar San Nicolas (in het uiterste westen) zonder simkaart, maar met een één ingestelde bestemming via offline Google Maps. En ik ben er geraakt. Verwondering van de dag: het aantal rondpunten op het eiland. Automaat, ik begin het meer en meer te begrijpen. 

Na het blitzbezoek aan de cateraar, op zoek gegaan naar een simkaart en gevonden bij Setar. 10 giga later, bij Cmart gestopt om in een winkel terecht te komen met enkel Spaanssprekend personeel. Hola, dónde está la leche? Verwondering twee: wat een gigantische taarten maken ze hier ufffff...

Vlug naar huis en ready voor een loopke. Effe binnenbreken bij het Ritz en de Marriott - die stranden zijn echt lijk van de boekstjes. Oordeel vooral zelf (foto hieronder). Verwondering drie: Papiamento, dat is een beetje West-Vlaams Spaans? 


Waarna een internationale maaltijd volgt: mechado, een soort pulled stoofvlees met rijst & bonen en een gebakken banaan! Effe wat pico de gallo erbij, want groentjes yes please veel.



Wat erna volgt is: in de airco zitten en veel facetimen. Want ik mis er ene thuis.

Beijo,

Lieselot


 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

21/12: opkramen en wegwezen

Afbeelding
Onwezenlijk. Laatse dag op Aruba... Vandaag moest de auto gewassen worden en hel, nog nooit zoveel gezweet. Dit uitbesteden aan je kinderen en 5 EUR betalen zou ongepast zijn. Twee uur zand uit de auto krijgen zonder stofzuiger = een liter zweet dat van je hoofd druipt, in de auto, waarna je opnieuw moet frotten maar dan om een heel andere reden.  Effe snel een centje halen voor de huisbaas, de Hollandse roomies een tour geven, doeg zeggen tegen mijn mentor en de auto gaan parkeren aan de airport. Overflow parking, ik ben blij dat ik je uiteindelijk gevonden heb. Inchecken, vaststellen dat het een zootje is (USA/non-USA, helemaal geen afscheid in het kerstseizoen) en met veel vertraging de vlucht op. Connectie? Net gehaald, door een mooie voorsteekoefening en een bewonderenswaardige spurt op Havaianas.  Landen op GIG en opgewacht worden door je sogrinha. Héél héél fijn. Maar we zitten dan al op 22/12 en dat is... voer voor een andere blog! ;-)  Of geen. Want WOEHOEW VAKAN...
Meer lezen

9/12: pastaatje niet pastechi

Afbeelding
Opgestaan met geweldig nieuws. God is groot. Zeven jaar OKAN, zeven jaar vluchtelingen uit Syrië. Eindelijk is ze gevallen, wel, is hij weggelopen. De man die mijn leerlingen liet vluchten naar Turkije en onze contreien. De man door wie ik (onrechtstreeks) Arabisch ben beginnen studeren. De eerste oorlog die ik vanop een afstandje werkelijk heb meegemaakt. Aleppo of Idlib, uit welke madina kom jij? Een heel normale vraag. In mijn vorig leven. Vandaag dan maar spraakverwarring en gissen naar wie de nieuwe directeur wordt. Aan de andere kant van de wereld zijn er andere bezorgdheden.                                              En je afvragen sinds wanneer de Blauwe Sluis gesloten was?
Meer lezen

16/12: week 10 how jong

Afbeelding
 In het groot met lila fluostift prijkt een dikke 10 in de agenda... De laatste week, crazy! De vergadering werd afgeschaft vandaag, dus de bib is where I go. (Waarom klinkt dit als een Ed Sheeran strofe?) Hierboven vind je een foto uit een reisgids naar Argentinië. Want sí señor, Buenos Aires, here I come!  Maar voornamelijk in de bib zitten typen aan het stageverslag. Want deze ga ik vrijdag indienen. Moet moet moet. Want ik wil ook officieel op vakantie gaan 20/12/2024.  Je ziet een lange broek en toeschoenen, want de bib op Aruba is een ijskast. 
Meer lezen