thehappyislandadventures

Bijles was flow. Maar daarna te snel gelopen. Geest uit balans. In een cafeetje gaan schrijven. Ingeborg in Het Huis. Morgen beter.

Het is weer vrijdag dus schrap zetten voor de kinderconsultatiebureaus. Ze gaan snel en zijn druk. Vandaag kwamen 11 ouders af en zagen we 3 kinderen met overgewicht, waarvan zelfs eentje met obesitas. Opvallend: geen pastechi want M. had een opgeblazen buik. (Net op de dag dat ik eens één ging opeten en niet afslaan. Je gaat nooit anders zien.) Na de kinderconsultatiebureaus mijn eerste ayaca gekocht en opgegeten. Het maïsmeel niet... zag er niet smakelijk uit. Conclusie: veel te zoet. De kip smaakt zoet door de vruchten die erin vermengd zijn. Nee nee, dit is niet voor herhaling vatbaar. Gelukkig had ik voor de zekerheid een bonensoep meegenomen en die was lekker (zout))!  Daarna ben ik wat gaan schrijven in Las Cappucchinas. Ein-de-lijk! Alleen aan een tafeltje wat dingen verwerken. Om daarna naar de Nationale Bib van het eiland te gaan. Stel je er niet te veel bij voor... Het ziet er - naar onze normen - een leuke lokale bib uit. Grappig: de portier deed de deur open voor mij, ...

Vandaag Marion Ferber mogen horen spreken. Wat een interessante vrouw en wat een choquerende verhalen. Uit het onderwijs. Dus na haar uiteenzetting aan haar mouw gaan trekken en mijn situatie uitgelegd. Wel, mijn situatie... nu niet meer zo mijn situatie. Verdict: eerste nascholing geslaagd. Ook al had het niet direct betrekking op het vakgebied voeding. Als paramedicus moet je aandacht hebben voor suïcidaal gedrag en zelfbeschadiging. O, en ook de eerste echte spraakverwarring met de mentor toen ik zei dat mijn poep pijn deed van al het zitten. 🙈 Daarna snel een foto gaan trekken met de directeur van het WGK en de stagementoren. Veel stagiairs gezien: Nederlandse doktoren-in-opleiding en mijn vermiste Spaanse vriendin en haar roomie.  Op naar Wendy's om te gaan prospecteren. Ik hoor u denken - Wendy's is dat niet... ja, inderdaad een fastfoodketen. Maar, we gingen de loaded potato en de slaatjes proeven. Verdict: loaded potato zéér goed, slaatje niet slecht, maar prijs niet o...

 Vandaag met mijn mentor naar een huisartsenpraktijk geweest. Na een interessante case (een trage schildklier) en veel bijpraten met de POH bij Los Cafeteros binnengestekt en véél te veel gegeten.  Bovenaan van links naar rechts: gefrituurde banaan, bonchi en rijst. Onderaan: pollo a la brasa met honing-mosterdsausje (fingerlicking good), salade (jammer genoeg met zoete dressing), frieten (niet om gevraagd) en een kippenlap om u tegen te zeggen. Doggiebag it is en lopen vanavond.  Onderaan dikke Mathille, de Ostènsche en de Latijns-Amerikaanse.  (Trouwens, naar Caraïbische standaarden is ze niet dik.)

 Op 26/11 zie ik in mijn fotoalbum een filmpje van Mia (de chihuahua die mij elke dag blij verwelkomt) en de volgende foto: De Goya met azafránkruiden zijn om bonchi (bonen) klaar te maken. En prospectief gezien kan ik alvast zeggen dat mijn bonen ge-wel-dig zijn! Niet zo goed als de feijão van mijne vent, maaaaaar veel gezonder (want geen spek en andere koebeesten). Voor de rest herinner ik mij deze week een pasta die meermaals de revue passeerde (vandaar de whole weat pasta en de parmezaan) en die ik al eens uitgebreid genoteerd en geprezen heb een paar blogs geleden. 

Ik moet teruggaan in de tijd. Ik schrijf dit 30/11 en zit met mijn fotoboek op de gsm open, mijn agenda en Medbook. Ik zie veel consults en een boodschappenlijstje. Collega's en ex-vriendjes herkennen mijn neurotische doorstreepstijl. Ook op Aruba aanwezig. :-) Ook een grote 6 afgevinkt, dus we zitten al aan week 7! Echt gek in welke versnelling de tijd is geschoten. Wat ik mij wel goed herinner is dat ik deze week de grootste aha-erlebnis ever gevoeld heb toen ik doorhad dat 'pastechi' gewoonweg van 'pasteitje' komt.

Op loopdagen durf ik wel eens lui zijn. Zeker als er niets op de planning staat, dan heb ik goegenaamd geen zin om nog veel te bewegen. Vandaag was zo'n dag. Gelukkig naar de avond toe wat in gang geschoten (was draaien, kuisen, Super Food). Maar al bij al een dag om snel te vergeten. :-) Hoogtepunt van de dag: mijn zelfgemaakte pasta met burrata en kip.                                                            

Na de bijles vanmorgen (v.t.t. opnieuw jawel) in de auto gesprongen en naar Oranjestad vertrokken. Vandaag op de planning: Fort Zoutman. Geprikt door drie muggen, maar wel mooi alle plaatjes gelezen. Daarna gelukkig wat Hollanders zien naar beneden komen uit de toren, waarna ik doorhad dat de toren effectief ook te bezoeken was. Iets met te veel focussen op bomen en het bos niet meer zien. 💁 Boven het mooie krijsende geluid van Amerikaanse kinderen opgevangen waardoor ik mooi terug ben afgedaald de moment dat de vader zijn kop door het gat stak. Toeristen kan je hier herkennen aan de afwezigheid van hallo's. Ech, de omgekeerde wereld.  Daarna langs het Horacio Oduber Hospital gereden, want wel ja, dit was bijna mijn stageplaats geworden. Mystiek helemaal weggenomen want niet zo imposant als gedacht.  De weg vervolgd via Eagle Beach (een paar baantjes getrokken) om daarna thuis te gaan luieren. Lees: Hertoginnedal en Kalm Waes bekeken en een ellenlange Wikipedia search via Eti...

Vandaag een drukke dag met consultatiebureaus. Slechts 2 Nederlandssprekende ouders dus vooral observeren. Daarna de mariposas gaan checken in de dikke Tiguan. En afgesloten met een heerlijke Caraïbische maaltijd bij O'Niel. Driedubbele koolhydraten, comme il faut. Wel comme il ne faut pas, maar het was wel lekker. Het obligate loopje en bed in. 

Wat een hectische werkdag. Cliënten bij de vleet. Een horrorverhaal. Opnieuw een wolkbreuk. Gelukkig is mijn Picanto een boot in disguise. ⛵

Die airport. Ik kan niet meer op een hand tellen hoeveel keer ik die heb aangedaan. Tranen. Super Food. Een loopje. Nog meer tranen. Het appartement schoongemaakt. Wat getokkeld op de computer. Super Do It Center (shoppen = dopamine). De Afspraak (stresslevel up) en Kalm Waes (stresslevel down) bekeken. Avondwandeling. Bed. 

Vandaag de laatste dag van Gigi... Maar dat wisten we toen nog niet. Na wat consults zijn we naar de natural pool van Bushiribana geweest. Het water, wild. Daarna baantjes trekken in onze favoriete zee en naar de lezing (voeding aan nieuwe ouders) in Oranjestad. Het laatste avondmaal bij Tango, want meneer wou steak. Voor de verandering. ;)

Vandaag mijn eerste vergadering met andere overheidsinstellingen! Interessant en vrouwelijk. Daarna dobberen op zee, met voor de eerste keer (sinds Gigi's komst) een volledig blauwe hemel. Een hond stal de show. Vrouwen werden besprongen, peuters vielen om. Waarna we gingen dineren bij The Lazy Turtle (aanrader)! De garlic chilli pasta gegeten en een licht/watershow gezien. Verwondering: Khaleds liedjes worden hier in het Spaans gedraaid. 

 Vroeg opgestaan, havermoutje gegeten en de fiets op! Wat was ik blij op mijnen Cannondale. Bij de eerste rotsblok een koppel leren kennen (Nederlander en Colombiaanse), waarna we samen naar de Alto Vistakapel zijn gereden, langs megavette baantjes. Het duurste kokoswater ooit (7 dollar), waarna we met zijn tweetjes de weg naar de Californische vuurtoren hebben aangevat. De moeilijkste piste genomen, waarna de groene route richting gemakkelijke zandbaan langs de kust. Uiteindelijk nooit in de cactussen beland en superblij met de prestatie!  Fietsen ingeleverd en naar huis gewandeld. Stuutje en naar Las Cappuchinas voor een verdiende chocolate explosion! (Moelleux kennen ze hier niet, maar brownie wel.😋)  De benen laten relaxen in de zee en 's avonds gaan eten bij Casa Tua (geen aanrader).

Na de zondvloed, terug de verschroeiende hitte. Hieronder de dagindeling: VM: online bijles, loopje M: eten in Ricardo's  NM: Palo Marga (racecircuit), supermarkt en fietsen huren (op de valreep)

Vandaag opnieuw in Noord voor de kinderconsultatiebureaus. De omgeving werd geschilderd. We zaten in een felpaarse ruimte, waar ademhalen een opgave werd. Daarna met onze vleeslievende Colombiaanse collega gaan lunchen eten in Eduardo's (enkel veggie!). Uiteindelijk terug in Paradera op kantoor waar rond vieren de grootste regenval uitbrak. Modderstromen, gele vestjes en afgezette straten... Thuiskomen en een hongerige Braziliaan treffen die dringend eten nodig had. Regen? Wir schaffen das. Oké, maar jij rijdt. Uiteindelijk bij Daniel's naast elkaar rijke mensen zitten spotten en overheerlijk gegeten.

HEEL VEEL WERKEN. En praten. Over wat ooit een uitzichtloze situatie leek en nu precies een afgesloten hoofdstuk lijkt.  Het kan verkeren, zei Bredero.  Nu nog wat schaamte overwinnen en we zijn er! Ondertussen achterovervallen van de situatie in België/Nederland. Antisemitisme, again?! Dit kan toch niet meer. Trump wordt overklast, nog geen week na zijn overwinning.  Of we hier niet zouden blijven, zeg je?

Ik had het geweldige idee deze morgen om pastechi te halen. Maar de mensen waren zo traag op de baan en mijn stresslevels waren high en mijn voet zwaar. Les van de dag: inhalen met een automaat gaat niet. Bewijs: twee gilletjes van manlief. Die toonhoogte heb ik nog nooit uit zijn keel horen schellen.  'Did you arrive at work?' bevestigde nog eens zijn (dis)belief in mijn rijcapaciteiten. I'm okay! In de namiddag een huisbezoek per telefoon opgelost én de eerste mannelijke cliënt. Snel naar huis en richting Palm Beach. Weetje van de dag: alle palmbomen zijn hier geïmporteerd. Op dit eiland vond je vroeger enkel cactussen en stenen. Na de burgers, een schietpartijtje. Na mijn dominante oog gevonden te hebben, alles afgeknald. 

Evaluation day! De tussentijdse toch. Blij dat het erop zit. Altijd een stresske als er moet geëvalueerd worden. Maar positief, dus vanavond vieren in Don Jacinto. Na opnieuw een sunset/vogels spotten op Palm Beach. Geen werkmannen die tenten opzetten deze keer. Noch aanzoeken.                                                        Zijn bord aan het inspecteren. Yes, feijão!

 Géén jour férié hier, maar werkedag. En gewerkt hebben we. Veel patiënten, een onverwachte foto (lach!!!!) en op zoek naar een schroevendraaier. Na het werk naar Palm Beach, effe dobberen. Om daarna de beste arroz à parmegiana te eten.  Een kouwe nacht tegemoet, want airco op 18.                                                        de   suprematie van Abbott op de bijvoedingen

Ontbijten bij Craft met alle fancy Hilton people. Was draaien. Daarna een loopje met een zware maag. Restjes van Gianni's en La Granja opgegeten. En op naar het oosten van het eiland! Baby Beach en de muurschilderingen van San Nicolas. Hij was enthousiast! Was uithalen en naar de strip. Gigi had geen kleren meer, dus het perfecte excuus om de Calvin Klein leeg te kopen. Daarna te laat bij Daniel's Steakhouse dus naar Salt & Pepper een eindje verder op. Veel schappelijker van prijs en lekker gegeten. Een obligate (en allerlaatste, je te jure!) crème van Gelatissimo. En naar huis. Niemand thuis, dus de was snel in de droogkas.                                                        Kleren passen, aanhouden en betalen. 

Voor vandaag hadden we een Jeep gehuurd! 250 dollar. En ja, inderdaad, laat dit de enige volle dag met regen zijn die ik heb meegemaakt op Aruba. Maar, dat kon onze pret niet bederven. Na een online les richting Arikok National Park. Gestoken door twee muggen en in een mudstream terechtgekomen met de Jeep. Gelukkig hadden we een Amerikaans koppel voor ons, die ons gechaperonneerd hebben. Vooral in het teruggeraken naar het Visitor's Centre hebben ze mijn lief zijn gemoed alsook onze relatie gered. Waarvoor eeuwige dank, Audrey en Ray! Dre? We zijn het nog steeds niet zeker.  Met de jeep zijn we ook op Dos Playa geraakt. Wat zitten socializen met het koppel uit Boston. En daarna hen de caves laten zien. Onze wegen scheiden aan de andere kant van het park. Waar we even wat eten bij La Granja. Even wat is een klein understatement. Eten voor vier mensen much.  Na deze foodcoma ben ik er niet meer doorgekomen. Kleine tussenstop nog om Bushiribana te tonen en een beetje verder offro...

Wakker geworden met verschrikkelijke krampen. Bijna naar HOH gereden, om iets later vast te stellen dat 1 gram Dafalgan mij ook in pijnvrije sferen brengt. Doorgedaan (9 consults), lunch bij Don Jacinto en teruggekeerd naar het wijkgebouw, waar we nog 2 baby's op het programma hadden.  Daarna naar huis want sextouuuuuuuu!!! (Dat is 'eindelijk vrijdag', in het Braziliaans Portugees.)  Colombiaans eten bij Don Jacinto. Eindelijk terug bonen!

 Voedselvergiftiging. 16 uur geslapen.   3 slierten van mijn Fettuccine Alfredo gegeten.   (Gelukkig is take-away hier heel normaal.)

Waar het gisteren een stressvrije dag werd, is vandaag druk-druk-druk. Ik kwam iets vroeger werken (8u) en kreeg al na tien minuten een patiënt over de vloer. Weegconsult voor een zwangere vrouw. Interessant! Direct mijn Voeding voor specifieke doelgroepen erbij genomen en uitgekiend wat de richtlijnen waren. Daarna een lezing voorbereiden en de tussentijdse evaluatie invullen. Oh, en mijn studiegeld betalen, want herinnering.  In de namiddag opnieuw het evaluatiedocument beoordelen, na een aha-erlebnis op Medbook. Heel veel oud materiaal kunnen inkijken van de mentor en mijn ogen scheelgestaard op mijn scherm.  Na het werk naar de Specialized winkel voor meneer en Gelatissimo voor mevrouw. In de avond home made pitta gemaakt, maar dus slecht geworden de volgende ochtend... Voedselvergiftiging nummer 2 is een feit. 

Vandaag een rustige dag op het werk. Iets met patiënten en annuleren. Na wat tokkelen, Oranjestad verkennen. De gratis tram genomen in Oranjestad, na 3 haltes te ongeduldig er terug van gesprongen en te voet verder. Koffie is wat meneer nodig had, dus Las Cappucchinas it was. Na wat verbroederen met onze buurtafel - Hollanders die met onze regeringsvorming lachten - naar het Archeologisch Museum. Een echte aanrader en geheel onterecht gratis! Hier mogen ze gerust wat florijnen voor vragen. Afsluiten op Palm Beach met een mooie zonsondergang.

 Yes, naar het werk. Stageopdracht aanvullen, patiënt voorbereiden, anamneseformulieren vertalen.  Verwondering van de dag: ook hier hebben mensen in de herfst vallingen.  Uiteindelijk een lange dag geworden. Droge ogen van naar het scherm te staren.  Na het werk een duik in de zee! Ik wou een foto nemen van de bliksem.                                                     Mislukt!

Opgestaan met tien berichten. 'Ik mag niet op de vlucht'. 'Mijn vaccinatie is niet goed.' 'Toch een vlucht kunnen nemen.' 'Ik kom om 16u aan.' Mijn slaperige ogen konden niet volgen. Maar hij komt, hij komt, én ik heb een paar uur extra voor mezelf. Op zich welgekomen na de drukke week.  En wat doe ik met wat extra uurtjes meer? Gaan lopen inderdaad. :-) Wel mispakt, mijn ontbijt was te licht, waarna mijn benen ook... Opgelost met mosterdsoep en siesta. De eerste hier! Dan naar de luchthaven. 16u werd 16u15, 16u30, 16u45... uiteindelijk 17u30. Mijn overgepakte en gezakte Braziliaan strompelt filmend buiten. Por fim! Hij mocht het land niet binnen, want ja... wat kwam hij hier doen? Geen terugvlucht? Geen adres? Een vriendin, ja ja zal wel. Heb je geld?  Racisme, schreeuwde ik uit! Maar bon, hij heeft het gefixt. Want zo zijn Latino's.  Of we vis konden eten? Of course babytje. Met de auto naar de Zeerover. Een rij van hier tot in Tokyo, het is een po...

 Vandaag effe wat stress met de automan die moest komen. Bleek dat de klus in minder dan een uur geklaard was. Daarna naar Palm Beach Plaza getrokken, naar een juwelenwinkel die niet meer bestond. Gelukkig vond Gabi haar goesting in een ander toeristisch winkeltje. Gabi is de Canadese/Poolse die we hebben leren kennen op de not free walking tour woensdag! (Of had ik dat al gezegd?) Na een duik aan Palm Beach, naar Bugaloe voor een virgin mojito, een apero en een te vlotte Venezolaanse ober.                                                                      Met mijn gekregen Adidasvestje van                                               ...

Laatste halve dag van Sanne op Aruba. Drukke werkdag voor mij, want consultatiebureaus. 4 gesprekken gedaan met een klein hartje. Wat is dit een humbling experience, imposture syndroom was real vandaag.  Laatste (middag)maal bij Eduardo's en dan rushen in mijn break om Sanne naar de airport te brengen. Bril was kapot, dus na het werk naar de Opticas. Om daar vast te stellen dat ik niet meer in mijn auto geraakte. Samen met de opticien de deur zitten forceren, om daarna een hoofdkus te krijgen van een Arubaanse pro inbreker in auto's. Verdict? Een vervangauto morgen. Dan toch de beloofde handgeschakelde. Het kan verkeren. :-) Frustraties uitgelopen aan 6:15 om daarna EINDELIJK alleen te zijn in mijn modest stulpje.                                                                    ...